تا که بودیم نبودیم کسی 

                         گشت ما را غم بی همنفسی 

تا که رفتیم همه یار شدند 

                         خفته ایم و همه بیسدار شدند 

قدر آیینه بدانیم چو هست 

                         نه در آن وقت که اقبال شکست